De laatste triple header van het seizoen is aangebroken, met de Grand Prix van Las Vegas als de eerste stop van het veelbelovende drieluik. De Verenigde Staten is met maar liefst drie races prima vertegenwoordigd op de kalender en, ondanks dat niet iedereen daar echt over te spreken is, brengt dat in de voorbereidingen op zo’n weekend wel voordelen met zich mee. Alle benodigde reisdocumenten zouden, vooral gezien de Grand Prix die enkele weken geleden in Austin verreden werd, al dikwijls op orde moeten zijn.
Toch verliep het voor Yuki Tsunoda niet al te soepel toen hij op het vliegveld aankwam. De Japanner laat in gesprek met onder meer RacingNews365 namelijk weten dat het betreden van de Verenigde Staten ditmaal allesbehalve makkelijk was. “Gelukkig lieten ze me wel door na een aantal discussies. Althans, het waren heel veel discussies. Maar ik werd bijna terug naar huis gestuurd! Maar uiteindelijk is alles toch goed gekomen en gelukkig ben ik nu op het circuit.”
“Ik had mijn visa en alle andere documenten gewoon compleet en dat was de afgelopen drie races natuurlijk gewoon hetzelfde. Ik had er die eerste keer (in Austin, red.) ook geen problemen mee, dus het was vreemd dat ik hier wel tegen werd gehouden en eerst in discussie moest gaan. Gelukkig duurde het maar een uur en geen twee of drie, maar het reizen duurt zo ineens wel een stuk langer. Dat is gek, want het is niet de eerste keer dat we hier komen dit jaar. Ik hoop in ieder geval dat het in de toekomst wat soepeler verloopt.”
Maar wat is er dan precies gebeurd? Tsunoda schetst de situatie. “Mijn fysiotherapeut reist met mij mee, dus die was er wel bij. Maar als je door de douane heen moet, doe je dat natuurlijk alleen. De mensen van de grenscontrole zette me in een aparte kamer en vervolgens hadden we een heel gesprek. Ik heb wel gevraagd of ik iemand bij dat gesprek mocht hebben, zodat ik iets beter uit kon leggen wie ik ben en wat ik kom doen, maar dat was niet toegestaan. Ik mocht zelfs geen telefoontje plegen.”
“Ik wilde iemand van het team bellen, of van de Formule 1, en om hulp vragen, maar in die kamers kan je helemaal niks. Ik had mijn pyjama ook aan, dus ik zag er helemaal niet uit als een Formule 1-coureur! Maar ik weet vrij zeker dat de douanier het wel wist, want hij vroeg me zelfs naar mijn salaris. Maar dat voelt toch oncomfortabel. Ik kon niet echt iets zeggen, maar stond wel onder druk. Ik was bang dat ik in de problemen zou komen als ik teveel zou zeggen, maar ik hoop gewoon dat alles nu opgelost is.”